Boekenblog augustus 2019
Een magere (en matige) leesmaand, vooral als het gevolg van twee boeken waar ik me ‘doorheen moest worstelen’. Ook een boek dat duidelijk boven de anderen uitstak.
- De laatste weduwe – Karin Slaughter
- Stockholm cuisine – Hanna Lindberg
- Doelwit Alex Cross – James Patterson
- Ultiem bewijs – Peter James
- Moederdag – Nele Neuhaus
Ik had vooraf een aantal enigszins negatieve commentaren gezien over ‘De laatste weduwe’ van Karin Slaughter, maar ik vond het een prima boek… zoals vrijwel alle boeken van Slaughter. Vooral de beginscène, waarin hoofdpersoon Sara Linton wordt ontvoerd, is prachtig ‘in beeld gebracht’ en beslaat een flink aantal bladzijden. Sara belandt bij een radicale groepering die als doel heeft via aanslagen de maatschappij te ontwrichten. Geliefde Will Trent doet er alles aan Sara te bevrijden en de groepering te ontmantelen. Hij dringt undercover binnen bij de groep. Niet superspannend, maar een goed opgebouwd verhaal.
In maart schreef ik over het (verrassende) boek ‘Stockholm Confidential’ van Hanna Lindberg. Ik verwachtte een gelijke kwaliteit en verrassing bij haar tweede boek, maar helaas viel ‘Stockholm cuisine’ wat dat betreft nogal tegen. Journaliste Solveig Berg speelt opnieuw de hoofdrol in dit verhaal dat zich zo’n vijf jaar later afspeelt. Opnieuw word je meegenomen in de wereld van voedsel, topchefs en sterrenrestaurant, maar het verhaal is minder boeiend en het einde vond ik nogal mager. De start van het boek is wel aardig als Solveigs baas bij de uitreiking van een chef van het jaar prijs op het podium wordt doodgeschoten. Solveig wil natuurlijk achterhalen waarom dit gebeurde en we volgen haar onderzoek.
De Alex Cross- boeken van James Patterson zijn in de loop der jaren nogal voorspelbaar geworden en daardoor minder van kwaliteit. In ‘Doelwit Alex Cross’ (geen idee waarom het boek zo heet)… ondertussen het vierentwintigste boek over hem… was die kwaliteit weer wat beter. Alex wordt betrokken bij de jacht op een organisatie die eerst de president om zeep helpt en vervolgens ook verschillende ministers. Er is een soort staatsgreep gaande. Je snelt door het boek heen en het viel me niet tegen. Geen superspannende scenes of verrassende wendingen, maar redelijk qua gebeurtenissen.
‘Ultiem bewijs’ is een nogal ander boek van Peter James dan u gewend bent. Geen inspecteur Roy Grace, maar een onderzoeksjournalist die een manuscript in handen krijgt van een oude man met daarin het bewijs dat God bestaat. Dat bewijs staat overigens niet op papier, maar hij moet die, door geheimzinnige coördinaten te ontrafelen, opsporen. Wel een interessant gegeven en hier en daar ook wel aardige scenes, maar in bepaalde opzichten te langdradig. Het werd een flinke worsteling om door het boek heen te komen.
Een nog grotere worsteling vormde ‘Moederdag’ van Nele Neuhaus. Iemand is vermoord in zijn huis en min of meer toevallig worden menselijke botten gevonden bij de erbij gelegen hondenkennel. De vermoorde man en zijn eerder spoorloos verdwenen vrouw stelden hun huis open voor wezen en behandelden ze niet bepaald vriendelijk. Inspecteurs Pia Sander en Olivier von Bodenstein (bekend uit haar eerdere boeken) hebben hierdoor een flinke lijst van potentiële moordenaars. Het onderzoek verloopt echter zo traag en er gebeurt zo weinig dat ik op een gegeven moment dacht… geen boeken meer van Neuhaus… en toch raakte ik (uiteindelijk) wel geboeid door de ontwikkeling. Ik twijfel nog.