Pas geleden vlogen meer dan 200 bursalen naar Nederland om daar verder te studeren. Ik denk dat hun eerste opvang best oké is, tenminste dat werd mij verteld door twee studenten die na een jaar studie in Nederland weer terug zijn op Aruba. Zij heeft haar propedeuse gehaald en hij komt nog 1 studiepunt tekort. Hij kan dat ene broodnodige studiepunt scoren via een ‘her’ en neemt aan dat dit wel gaat lukken (hij miste tijdens het jaar 4 studiepunten omdat hij vijf minuten te laat kwam bij een practicum… streng zijn ze wel!).
Beiden volgen een (verschillende) bio-chemisch gerichte studie aan de Hanze Hogeschool in Groningen. Opvallend is dat ze voor hun studie Engelstalige boeken gebruiken (!). De lessen zijn echter in het Nederlands en beiden moeten veel schriftelijk werk verrichten in de vorm van verslagen en logboeken (ze gebruiken vrienden om hun werk te controleren… soms krijg ik iets toegestuurd). Verder merken ze dat ze, in vergelijking met Nederlandse studenten, erg veel tijd en taal nodig hebben om iets uit te leggen/ over te brengen. Nederlanders zeggen het kort en krachtig.
Zij woont samen met een aantal andere Arubaanse studenten en het grote voordeel hiervan is dat er een soort saamhorigheid is… ieder weet dat de anderen hetzelfde ervaren (samen uit, samen thuis). De sfeer is daardoor prima. Het jaar was zwaar, maar ze heeft haar werkzaamheden met veel zelfdiscipline opgepakt… en had tussendoor toch ook tijd voor bezoekjes aan Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Leeuwarden of een popconcert in Groningen. Haar kritiek op de opleiding is vooral bestemd voor een aantal zeer irritante leraren. Voor volgend schooljaar staat zij ingeschreven voor het ‘honours talentprogramma’.
Voor hem was het eveneens een zwaar jaar, dat zeer wisselvallig verliep. De eerste periode ging uitstekend, ondanks het feit dat je op zo’n nieuwe school het gevoel hebt dat alle anderen elkaar kennen en jij een vreemde eend in de bijt bent. Hierna ging het helemaal verkeerd… waardoor is niet zo duidelijk… de vakantie misschien (onderbreking), de korte ijzeltijd… de donkere dagen? De laatste periode voelde hij zichzelf een soort ‘werkmachine’ compleet gericht op het behalen van zoveel mogelijk studiepunten. Gamen is een belangrijke tijdvulling als hij vrij heeft en mede hierdoor heeft hij niet veel vrienden. Zijn beste vriend komt uit Heerenveen en is (het verbaasde me niet) een fervent schaatsfan. De student heeft aangeboden om hem te leren schaatsen en natuurlijk moet hij dat gaan doen. Ook heb ik ze aangeraden om lid te worden van een club (bv. hockey). Iemand van de opvangcommissie organiseert met zekere regelmaat bijeenkomsten (bv. film kijken) en gametoernooien. Hij is daar wel voor te vinden, zij (nog) niet.
Beiden zijn erg tevreden over de stad Groningen. Gezellig, maar niet zo groot en druk als A’dam en R’dam. Toch gebeuren er ook in Groningen wel minder leuke dingen. Zo maakte zij melding van een zadelwissel (het nieuwe zadel van haar fiets was bepaald geen verbetering) en een mislukte fietsdiefstal. De ketting was doorgeknipt, maar de fiets stond aan de andere kant van de straat.
Met twee Arubaanse vrienden van hen is het, qua studie, iets minder goed gegaan. Een vriend deed het supergoed, behaalde prima resultaten… maar ontdekte dat het niet de opleiding was die hij had verwacht. Hij keerde eerder terug naar Aruba en gaat volgend jaar een andere opleiding volgen. Een andere vriend (alleen, in een andere stad) miste de discipline en kreeg ook niet op bepaalde momenten de noodzakelijke support. Hij wil de opleiding echter wel doen en volgend jaar gaat het lukken.