Stel dat er inderdaad een nieuwe Havo/VWO aan deze kant van de (nieuwe) brug zou zijn gebouwd, hoeveel kinderen van het huidige Colegio zouden daar dan al naartoe zijn gegaan? Helaas is die school (waarover men het al jaren heeft, maar waarvoor de eerste steen nog gelegd moet worden) er niet… dus de kinderen zullen het moeten doen met de huidige school. Dat daar van alles mis gaat, op velerlei fronten, daarvan waren al allerlei verschijnselen te zien. Ik weet het fijne niet van het huidige gekrakeel en dat hoef ik ook helemaal niet te weten. Dat er iets moet veranderen, dat is wel duidelijk.
Mijn suggestie is dan ook een reactie er op. Is dit niet het juiste moment om een nieuwe frisse start te maken? Vergeet al het gedoe van de afgelopen tijd, vergeet oude wonden en nieuwe, vergeet de verkeerde beslissingen die zijn genomen… ik vergeet vast wel iets… en begin blanco aan een hervorming van de school.
Hoe moet zoiets gaan? Dat is natuuurlijk een lastige vraag, maar ik wil wel een poging wagen. De belangrijkste voorwaarde is dat de meerderheid van de leraren achter een vernieuwing/verandering gaat staan en de wil heeft hier aan mee te werken. De school moet deze leraren behouden (ook al hebben ze een ontslagbrief ontvangen) en leraren ‘die dit niet willen’ aanraden een andere school te zoeken. Als dat heel lastig is, geef ze dan een rol waarbij ze het minste ‘kwaad’ kunnen.
Bij een modernisering heb je motoren nodig. Mensen die het elan en enthousiame (en de vaardigheden) hebben om anderen te inspireren. Zij moeten de coördinatoren vormen die de ontwikkeling in beeld brengen en houden, die aansturen, die meehelpen en meedenken. Ik stel me zo voor dat elke sector (elk vakgebied) de stof en methoden die gebruikt zijn analyseert. Dingen die goed gaan kunnen gehandhaafd blijven, maar er kan wel gekeken worden of een nieuw jasje mogelijk en/of wenselijk is. Dingen die niet zo goed gaan (of onnodig worden gedaan) moeten aangepast worden. Natuurlijk zijn er meer zaken die spelen, maar het proces moet op gang komen.
Variatie in werkwijzen en leermethoden (en ook in beoordelingen), een open en begripvolle benadering van de kinderen, eventueel kan een vakgebied afwijken van de CP-weken, een betere sfeer op school nastreven… laten zien dat de school alles in het werk stelt om de jongens en meisjes verder te helpen.
De nieuwe rector vormt misschien wel de belangrijkste coördinator. In ieder geval moet hij er organisatorisch (ondersteund door SMOA, Oudercommissie en Medezeggenschapsraad) voor zorgen dat de ontwikkeling geleidelijk aan plaatsvindt en daarnaast is hij de persoon waarmee iedereen op school in gesprek kan gaan, zonder bang te zijn voor wat dan ook (dat kan eventueel ook iemand anders zijn dan de rector). In mijn contacten met schooldirecteuren heb ik altijd begrepen dat ze veel liever een kritische mededenker hebben in plaats van een doodstille mus die braaf meeloopt maar geen enkel initiatief neemt.
Voorkomen is beter dan genezen. Nu ik toch bezig ben wil ik dezelfde suggestie doortrekken naar het totale onderwijs. Ik denk dat op veel scholen een moderne verandering verfrissend en inspirerend zal werken. Het zou leuk zijn als je een tiental modern denkende leerkrachten bij elkaar op een school zou laten samenwerken… dan krijg je totaal ander onderwijs.
Ik ving op dat er een politieke partij is die ‘de invloed van de leerkrachten binnen de scholen’ wil vergroten (de praktische invulling daarvan is natuurlijk interessant) en dat lijkt me inderdaad absoluut noodzakelijk. Als het van bovenaf wordt opgelegd, dan gaat het op den duur fout. Daarvan is het huidige Colegio helaas een uitstekend voorbeeld.