Boekenblog Juli 2019

Een heerlijke leesmaand met een aantal zeer goede boeken. Het was best lastig om er een ‘volgorde’ in aan te brengen, dus laat u daar niet door teveel beïnvloeden… hoewel!

Dit zijn ze:

1. Niemand hoort het – Linwood Barclay
2. Het mes – Jo Nesbø
3. Horen, zien, zwijgen – J.D. Barker
4. De wolven – Daniel Cole
5. Verlaten – Jane Harper
6. De kinderen die het bos in gingen – Lisa Bengtsdotter
7. Verlossing – David Baldacci
8. De zeventiende verdachte – James Patterson

Ik heb al verschillende (losstaande) boeken van Linwood Barclay gelezen (tien stuks) en ‘Niemand hoort het’ heeft de meeste indruk op me gemaakt. Tsjak,tsjak,tsjak, tsjak, tsjak… vormt een heerlijk horror-element in deze thriller.. .gemaakt  door een (ouderwetse) typemachine nota bene. Het was wel een tijdje geleden dat ik een dergelijk stukje horror in een thriller ben tegengekomen en het maakt het boek zeker spannender. Het verhaal gaat over professor Davis die ’s nachts een bekende auto ziet, er achter aan gaat en ontdekt dat de inzittende zich (eerst) van een typemachine en (daarna) twee lijken probeert te ontdoen. Hij komt er zelf bijna bij om het leven. Tsjak, tsjak, tsjak, tsjak, tsjak… is het geluid dat hij (’s nachts) hoort nadat zijn vrouw hem een typemachine heeft gegeven als onderdeel van de verwerking. Aanrader!

Jo Nesbø is denk ik een van de beste schrijvers van thrillers. Zijn serie rondom Harry Hole is schitterend en elke fan van dit soort boeken moet die zeker gaan lezen (in volgorde). ‘Het mes’ is daarvan het twaalfde deel en verveelt geen seconde. Het gaat niet zo goed met (oud) inspecteur Harry Hole. Hij heeft oude gewoonten weer opgepakt en is aardig op weg (opnieuw) alcoholist te worden. Hij komt enigszins uit zijn roes als een oude bekende, serie-verkrachter en moordenaar Svein Finne, uit de gevangenis komt. Dan ontwaakt hij op een morgen met een kater en onder het bloed. Hij heeft geen idee wat er is gebeurd en gaat op onnavolgbare wijze en in eigen stijl op zoek naar de waarheid. Prachtig om te volgen en verrassend!

Ik ontdekte ‘Horen, zien, zwijgen’ van J.D. Barker in een lijstje van de tien meest gruwelijke thrillers van de boekensite ‘Hebban’. Ik had hem pas in een boekenwinkel zien liggen en even later lag hij bij me thuis. Sam Porter, nog herstellend van de plotselinge dood van zijn vrouw, is al vijf jaar betrokken bij de jacht op een seriemoordenaar die een vreselijke werkwijze hanteert. Hij ontvoert een familielid van de persoon die hij wil straffen en stuurt deze achtereenvolgens een oor, beide ogen en de tong. Daarna wordt het lichaam achter gelaten. Na de ontvoering van een vijftienjarig meisje lijkt de moordenaar zelfmoord te plegen door zich voor een bus te werpen. Het boek bestaat in feite uit drie lijnen. Porter en zijn mensen die het meisje proberen te vinden, het dagboek van de moordenaar en het meisje, Emory, opgesloten in een pikdonkere ruimte. Persoonlijk houd ik wel van deze manier van schrijven, waarbij je steeds om moet schakelen. Het vervolg is er ook al (‘Het vijfde meisje’)… die ga ik zeker aanschaffen.

Na ‘Ragdoll’ en ‘Marionet’, tweede uitstekende boeken, verwachtte ik natuurlijk hetzelfde voor deel drie van deze serie ‘De wolven’. Dat was niet het geval. Het spanningsniveau van de eerste twee boeken wordt nu lang niet gehaald. Het boek heeft een warrig begin (het duurde nogal even om ‘er in’ te komen) en ik denk dat de schrijver een beetje doorslaat wat betreft de (flauwe) humor. Een thriller met humor kan prima (denk maar aan de eerste drie boeken rond Myron Bolitar van Harlan Coben), maar als de grappen ten koste gaan van het verhaal, dan mis je de plank. Het verhaal mist de spanning waarop je rekende en is daardoor gewoon minder. Ik hoop dat de schrijver overschakelt naar een nieuw personage, want schrijven kan hij zeker.

‘Verlaten’ van Jane Harper was het derde boek dat ik van haar las en de boeken zijn misschien niet echt spannend, maar hebben wel een boeiende gemeenschappelijke deler. Harper neemt je mee naar een natuurlijke omgeving (in Australië) die je totaal onbekend is. Dit verhaal speelt zich af in de Outback, een enorm uitgestrekt en vrijwel verlaten gebied dat geteisterd wordt door droogte. Drie broers runnen daar twee boerderijen en op de grens daarvan wordt het lichaam van een van die broers gevonden. We volgen de oudste broer die wil weten wat er is gebeurd en stapje voor stapje wordt dat duidelijk. Nogmaals… geen spetterende spanning, maar wel beklemmend… en neem ook even een kijkje op internet om te achterhalen waar het zich afspeelt.

‘De kinderen die het bos in gingen’ is het tweede boek van de Zweedse schrijfster Lisa Bengtsdotter en  (min of meer) het vervolg op ‘De vrouw die terug moest’. Die titel was nog wel te begrijpen (een rechercheur die terugkeert naar haar geboortedorp om een verdwijning te onderzoeken), maar bij het tweede boek is de titel me volstrekt onduidelijk. Ze hadden misschien beter ‘De vrouw die terug moest 2’ kunnen doen, want opnieuw keert detective Charlie Lager terug naar Gullspang… nu om een cold case te ontrafelen. Hierbij spelen flitsen uit het verleden die Charlie heeft een belangrijke rol. We volgen haar speurtocht en worden verschillende keren op het verkeerde been gezet. Ik denk dat de schrijfster doorgaat met dit personage en ben benieuwd waar het verhaal zich dan afspeelt.

Veelschrijver David Baldacci heeft verschillende boekenreeksen geschreven en ‘Verlossing’ behoort in een van die rijtjes. Het is de serie rond Amos Dekker en dit is het vijfde deel. Amos keert terug Burlington, zijn vroegere woonplaats, en wordt daar benaderd door een man die door Amos levenslang had gekregen en die om medische redenen vervroegd is vrijgelaten. Hij beweert dat hij de moord waarvoor hij levenslang kreeg niet heeft gepleegd (een vrij populair gegeven op dit moment, ik kwam het al in meer boeken tegen). Samen met zijn oude politiepartner gaat Amos op onderzoek en probeert hij alle puzzelstukje bij elkaar te vinden. Een gedegen thriller, niet saai… ook niet echt spannend.

James Patterson is te vergelijken met Baldacci. Ook hij schrijft in een hoog tempo en ook hij heeft verschillende reeksen. ‘De zeventiende verdachte’ behoort bij de reeks van de ‘Women’s murder club’. Dit is… u raadt het al… het zeventiende deel (in elk boek, behalve bij twee, staat het getal in de titel). De verhalen van deze serie zijn vlot leesbaar, maar missen vaak spanning en verrassing… ze zijn een beetje ‘te lief’. Dit boek viel me echter mee. Er spelen eigenlijk twee verhalen naast elkaar. Een rechtzaak waarbij een vrouw wordt aangeklaagd, die ervan wordt verdacht een man te hebben aangerand en een moordonderzoek. Op naar achttien….