Boekenblog 2, 2020
Ik heb nog twee nieuwe boeken in voorraad, daarna zal ik over moeten stappen op ‘het opnieuw lezen van boeken’. De Bruna-winkel is opgedoekt (en gaat naar Bonaire???) en de persoon die 1 april bij me op bezoek zou komen… en 11 nieuwe boeken zou meenemen… die komt natuurlijk niet.
De boeken van de afgelopen periode:
- Stille schreeuw – Angela Marsons
- De onversneden waarheid – Tess Sharpe
- De laatste meisjes – Riley Sager
- Mijn laatste leugen – Riley Sager
- Cloud – Rob Hart
- Doodsgeheim – Robert Bryndza
- Vertrouw mij – Jessica Vallance
- Draai je niet om – Tove Alsterdal
‘Stille schreeuw’ is het eerste deel met detective Kim Stone, die veel weg heeft van Helen Grace (uit de M.J. Arlidge boeken). Bij een weeshuis worden allerlei lichamen onder de grond ontdekt en daaruit blijkt dat een moordenaar al dertig jaar actief is. Verbeten opent Kim Stone de jacht op hem. Stone mag er wezen, is lastig en sarcastisch en daardoor zit er veel humor in het boek. Marsons heeft al verschillende delen met Stone in de hoofdrol geschreven, maar dit is pas de eerste die werd vertaald. In juni verschijnt de volgende… ik zal hem wel wat later in handen krijgen.
Een apart boek… ‘De oversneden waarheid’ van Tess Sharpe. Het heeft iets weg van een wild-west avontuur, maar dan zonder cowboys en indianen. In ieder geval op een lokatie in de Middle of nowhere. Duke McKenna is een keiharde gast die een bepaald gebied volkomen in handen heeft. Hij is ook degene die de wapen- en drugshandel organiseert. Hij heeft zijn dochter op een speciale manier opgevoed. Doel: zij moet het t.z.t. van hem overnemen. Dochter Harley is daardoor ook een nietsontziende tante, alleen gebruikt zij haar power om de situatie in het gebied totaal te veranderen. Het lijkt misschien niet zo boeiend (dat dacht ik eerst ook), maar het is verrassend goed geschreven.
Ik neem ze maar samen. Dezelfde schrijver, kaften die bij elkaar passen en twee verhalen die qua vormgeving erg veel op elkaar lijken. In beide boeken is er een gebeurtenis die zich eerder afspeelde en die als een rode draad door het verhaal loopt.
‘De laatste meisjes’ gaat over drie vrouwen die alledrie een slachtpartij hebben overleefd. Ze kennen elkaar niet of nauwelijks, maar dan overlijdt een van de drie. Vervolgens verschijnt Sam bij Quincy op de stoep. Er begint een periode van vertrouwen en wantrouwen…
In ‘Mijn laatste leugen’ keert Emma terug naar Camp Nightingale. Toen ze daar 15 jaar geleden als tiener was, verdwenen er opeens drie meisjes. Drie meisjes bij wie zij in het huisje verbleef. Ze is nu een van de leidsters… en opnieuw verdwijnen er drie meiden.
Beide verhalen zijn vlot geschreven en zijn boeiend om te volgen.
‘Cloud’ van schrijver Ron Hart is iets totaal anders. Het speelt zich af in een verre toekomst. Clouds zijn bedrijven waar tienduizenden mensen werken en wonen. Erbuiten is de wereld er slecht aan toe en veel mensen proberen daarom bij een Cloud binnen te komen. We volgen Paxton en Zinnia, die beiden hun eigen motieven hebben om er te gaan werken. Beiden zien ze het eigenlijk helemaal niet zitten om er heen te gaan, want er wordt misbruik gemaakt van de mensen, maar ze moeten wel. Bijkomend is dat Paxton totaal verliefd wordt op Zinnia. Een interessant relaas over een wereld waar we niet naar toe willen…
Het zesde verhaal alweer met detective Erika Foster. Wederom een degelijke geschreven verhaal, maar het kon met niet echt pakken. Bryndza schrijft in hoog tempo boeken en het gaat naar mijn idee een beetje teveel op de ‘automatische piloot’. Weinig verrassing en echte spanning. Erika heeft dit keer te maken met een moordenaar die al meerdere keren in een buitenwijk van London heeft toegeslagen. Nu ik dit typ kan ik me vrij weinig van het boek voor de geest halen en dat zegt al genoeg (misschien ook over mij…).
Een boek dat ik op het allerlaatste moment nog kocht, het debuut van de Britse Jessica Vallance. Hoofdpersoon is Charlotte die in haar leven al aardig wat vervelende dingetjes heeft meegemaakt en daarom altijd positief bij anderen wil overkomen… of is dat de oorzaak van die vervelende dingetjes. Gedurende het verhaal kom je daar achter. Een redelijk verhaal, oké om te lezen, maar op een gegeven moment toch een beetje onwerkelijk.
Ook een ‘last minute’ aanschaf en net als ‘Vertrouw mij’ niet helemaal wat ik ervan hoopte. In een nieuwe woonwijk, gelegen bij een ruїne van een psychiatrische inrichting, wordt een man vermoord. Eva, zijn ex-vrouw, wordt verdacht van de moord. Ze komt vrij wegens gebrek aan bewijs en begint een speurtocht naar een Roma-zigeunerin die de moord misschien heeft gezien. Dat brengt ons naar Roemenië. Tja.. Het verhaal loopt niet lekker, er is geen snelheid. Bij sommige stukken vraag je je af wat je nu eigenlijk leest en waarom je het zou moeten lezen. Niet echt dus…