Veertien boeken komen aan de orde in het vijfde boekenblog van 2021. Hierbij drie boeken van een schrijver en vijf boeken van een andere schrijver. Soms moet je wat verhalen ‘inhalen’…
Laura Marshall – Vriendschapsverzoek
John Ajvide Lindqvist – Wolfskinderen, De doden keren terug, Het zeewezen
Nicci French – Wie niet horen wil
Angela Marsons – Wreed spel
Rolf & Molly Börjlind – De duisternis tussen ons
Jane Harper – De overlevenden
Petra Hammesfahr – De zondares, De schim, De man in de schaduw,het laatste offer , Vader en dochter
Anders Roslund – Drie jaar
Laura Marshall – Vriendschapsverzoek
Mijn eerste boek van schrijfster Laura Marshall kan er mee door. Facebook speelt een belangrijke rol in dit verhaal. Louise ontvangt een bericht van Maria Weston. Die kent ze van haar schooltijd, maar ze weet ook dat Maria dood is… of niet? Behalve dit raadselachtige bericht ontdekt Louise dat er een schoolreünie zal plaatsvinden en daarom neemt ze contact op met schoolvriendinnen die ze jarenlang niet heeft gezien of gesproken. Zo komt alles samen tijdens die reünie en wordt duidelijk wat er jaren terug is gebeurd en wat er nu speelt. Niet superspannend, maar best wel de moeite waard.
Terug naar boven
John Ajvide Lindqvist – Wolfskinderen, De doden keren terug, Het zeewezen
Drie boeken van John Ajvide Lindqvist. Ook een nieuwe schrijver (dacht ik), totdat ik ontdekte dat ik het boek ‘Hemelstrand’ in mijn boekenkast heb staan. Ik herinner me dat verhaal als een uitermate vreemde story, horrorachtig. En dat zijn bovenstaamde boeken ook.
In ‘Wolfkinderen’ ontdekt een man, die een nogal onprettige relatie heeft met zijn vrouw, een baby in het bosgebied waar hij vlakbij woont. Ze houden het kind afgezonderd en zij – het is een meisje – groeit op in een kelder. Ze praat en reageert vrijwel niet, maar zo nu en dan uit ze een klank… een zeer bijzondere klank die alle andere klanken overstijgt… zo prachtig klinkt het. Ze krijgt ook een naam, Theres, en als tiener ontmoet ze Teresa, die ook een nogal bijzonder verleden heeft. De chemie die ze samen uitstralen zorgt ervoor dat er zich meer tienermeisjes aansluiten en op een gegeven moment loopt het helemaal uit de hand. Een bijzonder verhaal, goed vertelt, maar wel uitermate vreemd.
Wat dat betreft is ‘De doden keren terug’ wat eenvoudiger te volgen. Er is bij een stad een vreemde elektrische lading, waardoor mensen die pas overleden zijn weer tot leven komen. Zij zijn echter niet meer wie ze waren. Toch is dat voor de personen die we in het boek volgen geen reden om hun weer tot leven gekomen geliefde links te laten liggen. Er wordt van alles geprobeerd om ze weer ‘normaal’ te krijgen… tevergeefs overigens. Echt spannend wordt het nergens en de ontwikkelingen zijn misschien wel iets te vreemd en daardoor spreekt het niet echt aan.
‘Het zeewezen’ levert weer een andere vorm van horror. Het gevaar is hier… De Zee. Het duurt even voordat dit duidelijk wordt en verschillende rare gebeurtenissen worden hierdoor iets duidelijker. Het verhaal speelt zich af op het eiland Dömaro, waar Anders terugkeert. Het is een bittere plek voor hem, want eerder verdween daar zijn 6-jarige dochter Maja spoorloos… onder uiterst vreemde omstandigheden. Het boek gaf me een beetje een dubbel gevoel. Overal tussendoor voel je de dreigende kracht die er rond het eiland heerst, maar het is een hele opgave om het allemaal te volgen. Voor de liefhebber.
Terug naar boven
Nicci French – Wie niet horen wil
Alweer het 25e boek van Nicci French. In de loop der jaren, zo heb ik het gevoel, zijn de verhalen er niet beter op geworden, eerder iets minder. Tess en haar ex hebben beiden de verantwoordelijkheid van de verzorging van hun dochter Poppy. Opeens doet Poppy vreemd… ze slaakt vreemde taal uit en maakt tekeningen die Tess aan het denken zetten. Het wantrouwen ten opzichte van haar ex (en zijn nieuwe vrouw) begint toe te nemen en het gedrag van Poppy zorgt ervoor dat ze contact opneemt met een politieagente. Langzaam worden zaken duidelijker. Wel redelijk, maar niet geweldig. Geen echte spanning en ook niet superboeiend.
Terug naar boven
Angela Marsons – Wreed spel
Het eerste boek van Angela Marsons, Stille schreeuw, was me goed bevallen. Hoofdpersoon Kim Stone is wel een leuke variant op Helen Grace (M.J.Arlidge-boeken). Een verkrachter komt vrij uit de gevangenis en niet lang daarna is hij op gruwelijke wijze vermoord. Er volgen meer vergelijkbare slachtoffers. Kim duikt in het onderzoek en merkt gaandeweg dat het brein achter de moorden haar wel eens in het vizier zou kunnen hebben. Een okay-verhaal… maar ik had niet het gevoel van éen bepaald niveau dat ik bij haar eerste boek had. Haar derde boek, uit 2015 overigens, heb ik nog niet kunnen bemachtigen.
Terug naar boven
Rolf & Molly Börjlind – De duisternis tussen ons
Normaal gesproken bestaat het schrijversduo uit Cilla & Rolf Börjlind… hier is sprak van Molly & Rolf (de dochter). Vandaar ook in de hoofdrollen geen Olivia Rönning en Tom Stilton, maar de 25-jarige Emmie, die terugkeert naar haar ouderlijk huis… vooral om te weten te komen wat er daadwerkelijk met haar broertje Robin is gebeurd. Robin verdween spoorloos op jonge leeftijd. Echt gezellig is het niet bij haar ouders, het botst vooral met haar moeder. Langzaam ontwikkelt zich het verhaal, dat toch niet op kan tegen de Olivia & Tom-boeken.
Terug naar boven
Jane Harper – De overlevenden
Jane Harper neemt ons in haar verhalen altijd mee naar bijzondere en afgelegen plekken en dit keer is dit een klein dorpje aan de kust van Tasmaniё. Kieran keert, samen met zijn vrouw en dochter terug naar zijn geboortedorp, een memorabel iets aangezien er in het verleden – tijdens een storm – verschrikkelijke dingen gebeurden. Als dan een stagiaire dood wordt gevonden op het strand, keert het verleden op allerlei manieren terug. Geen bijzonder spannend verhaal, maar toch op een of andere wijze best wel leuk om te lezen.
Terug naar boven
Petra Hammesfahr – De zondares, De schim, De man in de schaduw,het laatste offer , Vader en dochter
Vijf boeken van een schrijver, Petra Hammesfahr. Ik zag op Netflix de thriller ‘The Sinner’, zeer intrigerend, en vroeg me af of het gebaseerd is op een boek. Dat is ‘De zondares’ van Petra Hammesfahr. Ik gokte erop dat het boek toch minstens zo goed is als de serie en hoopte dat haar andere boeken enigszins op gelijke voet stonden.
De zondares (uit 1999) is inderdaad een uitstekend boek. Je moet wel goed geconcentreerd lezen wat er allemaal wordt gezegd en gebeurt. Voor de niet-kenner… Cora maakt met haar man en zoontje een uitje naar een zwemgelegenheid… ziet een man en een vrouw elkaar hartstochtelijk zoenen… de vrouw zet dan een cassette (!) aan… Cora staat op en steekt de man met een mes meerdere keren. Een absurde moord die in het verhaal steeds duidelijker verklaard wordt.
‘De schim’ (uit 2005) is minstens zo ingewikkeld. Als filmproducente werkte Stella mee aan de verfilming van het verhaal ‘De schim’. Dat geeft haar succes, maar al snel raakt ze aan de drank. Voor haar baby heeft ze nog weinig oog en haar man, politieagent, probeert haar zo goed mogelijk te steunen. Dan ontwaakt Stella laveloos van de drank en staat ‘de schim’ voor haar neus. Niet eenvoudig om alles te volgen, aangezien er ook enige paranormale zaken lijken te spelen.
‘De man in de schaduw’(uit 1995) vond ik de minste van het vijftal. Sigrid zoekt een nieuwe huurder voor een deel van haar huis en uitgerekend iemand van wie we al weten dat hij pedofiele neigingen heeft komt inwonen. Had ik al verteld dat Sigrid een dochtertje heeft! U begrijpt het al… Sigrid ontvangt steeds meer signalen dat haar nieuwe huurder niet te vertrouwen is. Het verhaal is misschien een beetje te voorspelbaar… spannend wordt het nooit.
‘Het laatste offer’ is een stuk beter. Het gaat over de jacht op een ‘serial-killer’ die minstens acht vrouwen heeft vermoord. Zonder dat te weten heeft Karen daar mee te maken en langzaamaan wordt haar rol in het geheel duidelijker. De jacht is op een verslaggevende manier geschreven en daardoor deed het boek me denken aan ‘Ik zal verdwijnen in het donker’ van Michelle McNamara (zie boekenblog oktober 2018). Boeiend om te volgen en goed geschreven.
‘Vader en dochter’ (1993) mocht er ook wezen. Vader vermoordt de persoon die vreemd ging met zijn vrouw, belandt in de gevangenis voor 15 jaar, komt vrij, heeft een dochter, die zoekt contact en dan treft hij haar op een gegeven moment vermoord aan. Een vrij lange intro, waarna vader natuurlijk op zoek gaat naar de moordenaar en dat wordt uitstekend verhaald.
Anders Roslund – Drie jaar
Roslund, alleen… niet samen meer met de overleden Hellström. Hij is wel ‘op dezelfde voet’ doorgegaan. Na ‘3 seconden’, ‘3 minuten’, ‘3 uur’ en ‘3 dagen’, volgt nu ‘3 jaar’. Een uitstekend geschreven boek, waarin politieman Ewert Grens min of meer toevallig betrokken raakt bij een netwerk van kinderporno. Op een kerkhof wordt een lege kist begraven… het meisje is verdwenen en nooit teruggevonden en dat triggert Ewert. We volgen de ontrafeling van het netwerk, onder andere via een infilitratie van Piet Hoffman (ook in andere boeken van hem aanwezig). Het toetje past prima in dit goed geschreven verhaal.
Terug naar boven