In mijn artikelen heb ik het regelmatig over het belang van een goede, prestatie verhogende, sfeer en het lijkt me op zijn plaats daar eens een voorbeeld van te geven.

Mijn eerste jaar op Aruba speelde zich onder meer af in de vierde klas van het Dominicus College. Met deze kinderen heb ik een aantal zeer memorabele activiteiten meegemaakt. Niet voor niets heb ik een boek geschreven waarin een deel van deze kinderen de (hoofd)rollen spelen en heb ik het boek aan hen opgedragen: ‘de leukste klas van Aruba’.

De Spaarpot

Iets wat op een moment spontaan bij je opkomt: ‘ Jongens en meisjes, ik heb een idee. Als we nu elke vrijdag geld meenemen… een kwartje, vijftig cent, een gulden… dan hebben we aan het einde van het jaar aardig wat geld bij elkaar gesprokkeld en kunnen we samen iets leuks gaan doen. Zelf draag ik een gulden bij voor elke 10 die er bij proefwerken, dictees e.d.  gescoord wordt.’

Het kost je wat administratie-tijd, je moet opletten dat er thuis geen portemonnees worden geplunderd en je moet natuurlijk wel iets aparts organiseren als het geld opgemaakt gaat worden. Uiteindelijk hadden we meer dan duizend gulden bij elkaar en brak de Spaarpotdag aan.

’s Middag uit school, gekleed in een Spaarpotdag T-shirt (ouders), een speurtocht naar Sbarro (toen nog aanwezig in de Renaissance mall) voor een drankje. Daarna met de bus (ouder) naar het strand, lekker zwemmen afgewisseld met waterspelletjes. Vervolgens een cryptotocht (raadsels) van het strand naar McDonalds (hap, hap) en tenslotte wederom met de bus naar het huis van een leerling voor een (echte) disco en een klein griezelspel.

Of de kinderen het leuk vonden?

Ouders

Nu moet ik er wel bij vermelden dat ik ontzettend veel geluk had met de ouders, die me op allerlei manieren hebben geholpen. Aan de andere kant zie je zo maar weer hoe belangrijk het is als kinderen thuis komen met positieve verhalen en (regelmatig) blije gezichten.

In klas zes had ik dezelfde groep kinderen opnieuw en we gingen vrolijk verder op de weg die we eerder hadden ingeslagen.

Het resulteerde zelfs in een soort griezelavond, georganiseerd door de kinderen, waarbij de ouders de slachtoffers waren. Kinderen die trots zijn op hun verantwoordelijke rol en  die genieten van gillende (en vooral heel hard lachende) ouders.

We kregen er natuurlijk ook iets voor terug. Ouders die de kinderen vervoeren naar Imeldahof (waar we een waterspelletjesdag samen met aanwezige kinderen speelden) of hulp bij de organisatie van een klassenavond samen met de zesde klas van het Frère Bonifatius. En ook aan het einde van het jaar had ik de hulp van ouders hard nodig.

Schoolkamp en musical

Natuurlijk konden deze twee zware, maar o zo gave, activiteiten niet uitblijven. De toenmalige directrice van de school was er niet zo blij mee, maar de ouders wel. En de kinderen ook.

Met een vader reed ik op een middag verschillende terreinen af, op zoek naar het meest ideale kampterrein. Het werd uiteindelijk landhuis Rojer, prachtig gelegen vlakbij Ayo.

Een kamp waarin een raadselachtige gebeurtenis in Egypte een belangrijke rol speelde en waar een tocht door het Dodenrijk uiteindelijk de oplossing bracht… en behalve herinneringen, een gave kampkrant en een toepasselijk T-shirt.

Avonturen van een sarcofaag

Dat ook de musical zich voor een groot deel afspeelde in het oude Egypte zal u misschien niet verbazen. Ik had wel een sarcofaag nodig en alweer bent u waarschijnlijk niet verbaasd dat een ouder dat wel even voor ons maakte. Die sarcofaag heeft overigens in de loop der jaren al heel wat avonturen meegemaakt en heeft een ereplaats in mijn werkruimte. Daar staat hij te trappelen van ongeduld.

Ik hoop een beetje  aangestipt te hebben hoe belangrijk een goed contact en een fijne sfeer zijn. Vergis u niet. Die kinderen hebben in die jaren veel geleerd. Hun adviezen waren behoorlijk en de meesten vertoeven momenteel in Nederland. Als kinderen gemotiveerd zijn, dan gaat ontwikkeling vanzelf.

Ik wens iedere klas een sfeervol schooljaar