Afgelopen maandag schoof ik aan tafel, op het terras van een plaatselijk restaurant, bij vier ‘kinderen’ die ik jarenlang, de een wat meer dan de ander, bijles heb gegeven. Ze hadden mij uitgenodigd om elkaar weer te treffen, iets wat je je totaal niet kunt voorstellen als je begint met het geven van bijles. Een van hen ging naar Nederland, keerde na een jaar terug (vooral als gevolg van ‘eenzaamheid’) en gaat nu de opleiding voor wiskundeleraar volgen op de Universiteit van Aruba. De andere drie studeren in de stad Groningen. Daar volgen ze respectievelijk de studies Rechten, Chemie en Biologisch Medisch laborant Research.
Groningen bevalt prima. Het is echt een studentenstad met een gezellig centrum en met relatief weinig criminaliteit. Het meest opmerkzame, aldus de drie studenten, zijn de vreemde klanken en gedragingen van andere studenten die iets teveel of iets verkeerds hebben genuttigd. Dat zijn overigens vooral Nederlanders. Zelf drinken ze vrijwel niet. Tijdens het eten dronken ze alle drie water terwijl ik van mijn heerlijk glaasje wijn nipte. Twee van de studenten wonen in hetzelfde ‘studentenhuis’, maar ze hebben eigenlijk alleen toevallig contact (als ze elkaar bijvoorbeeld tegenkomen bij de nabijgelegen Albert Hein). Contact met andere mensen in het gebouw of anders is er vrijwel niet.
Het leven is toch vooral gericht op de studie. De een is meer een zelflerende persoon die vooral thuis studeert (en veel lessen laat schieten), de ander werkt op school of thuis en de derde studeert vooral in de bibliotheek. Dat gaat veel beter dan ‘alleen thuis’ en daar ontmoet je andere studenten. Er zijn perioden in het jaar dat hij daar zeven uur per dag voor school bezig is.
Ik was benieuwd naar hoe die opleidingen georganiseerd zijn en heb ze daar verschillende vragen over gesteld. Om na een jaar de propedeuse te halen moeten alle punten (60) binnengehaald worden. Je verdient punten door werkzaamheden voldoende uit te voeren. Het is wel of niet per opdracht. Er is geen ruim voldoende, goed of uitstekend. Lukt dat in het eerste jaar niet, dan is het van belang dat er minimaal 48 punten zijn behaald. Dan krijg je een positief Bindend Studie Advies (BSA) en kun je in het tweede jaar de onvoldoende resultaten van het eerste jaar inhalen. Zo wordt dat doorgetrokken, waarbij het er uiteindelijk om gaat dat je 240 punten haalt. Dan is de opleiding afgerond… dus geen examen of zoiets.
De HAVO-opleiding die ze op Aruba met succes hebben gevolgd is eigenlijk totaal geen goede voorbereiding. De manier van leren die op de HAVO wel werkte, werkt nu totaal niet (er moet veel eerder en meer tijd aan leerwerk worden besteed) en er is erg veel schriftelijk werk waarmee die belangrijke punten verdiend kunnen worden (logboek, uitwerken casus, verslagen van praktikum). Vooral dit schriftelijke werk (in goed Nederlands) is in de vooropleiding nauwelijks aan de orde gekomen.
Het grootste probleem dat ze ervaren is dat er grote verschillen zijn in de beoordelingswijzen van leraren. Een van de studenten kreeg zelfs nachtmerries nadat hij had ontdekt dat die ‘verschrikkelijke leraar’ zijn werk ging beoordelen (‘daar gaan mijn punten’). Ook is er twijfel of het werk wel altijd echt wordt nagekeken.
Ze zijn blij om even terug te zijn op Aruba. Ze nemen vervellingen en roodgekleurde huid op de koop toe, want even echt ontspannen is veel waard. Ze betwijfelen alle drie of ze na hun opleiding terug zullen keren naar Aruba. Ze beginnen nu (na twee jaar) een beetje gewend te raken aan hun leefwijze, de wisselende seizoenen, het werk voor hun studie… en gaan ervan uit dat ze na afronding echt gewend zijn (‘dus waarom zou je dat dan weer veranderen’). Daarnaast verwachten ze dat de kans op een goede baan in Nederland groter is.
Ik denk dat ik ze rond de Kerst of de volgende zomer wel weer zal zien en heb trouwens ook gedurende het jaar contact met ze. Ik houd u op de hoogte als er iets interessants te melden is.