Boekenblog december 2019
De laatste boeken van 2019… zeven… ongeveer mijn gemiddelde per maand. Ik heb ze gerangschikt in de volgorde waarin ik ze heb gelezen. Jussi was duidelijk de beste, 2-4 kunnen ook in een andere volgorde, twee tussendoortjes en Arnaldur… tja…
- Slachtoffer 2117 – Jussi Adler Olsen
- Blauwe maan – Lee Child
- Meisje zonder verleden – Michael Robotham
- Alter ego – Emilie Schepp
- Schaduw van de nacht -Tess Gerritsen
- Vrouwen zonder genade – Camila Lackberg
- Smeltend ijs – Arnaldur Indridason
De serie Q is een vaste garantie voor een uitstekend boek en ‘ Slachtoffer 2117’ is daarvan opnieuw een bewijs. Een uitstekend in elkaar zittend verhaal met de nodige humor en spannende scenes. Slachtoffer 2117 is een van de vluchtelingen uit het Midden Oosten die de oversteek niet overleeft (op dat moment de 2117e). Het is een vrouw wiens foto de voorkant van dagbladen haalt en ze wordt herkend door Assad. Hij speelt in dit verhaal toch wel de hoofdrol. We komen veel te weten over zijn duistere, verleden. Assad gaat, bijgestaan door Morck, op jacht naar de moordenaar van slachtoffer 2117, want ze is niet door verdrinking om het leven gekomen.
Wederom een heerlijke Jack Reacher, de vierentwintigste alweer. Reacher zit in een bus en hij ziet dat iemand het gemunt heeft op een oude man die de bus uitstapt. Reacher stapt ook uit de bus, schakelt het figuur uit dat de oude man wilde overvallen en raakt betrokken bij het leven van de bejaarde. Die woont in een stad die gedeeltelijk door de Albanese en gedeeltelijk door Oekraïense maffia wordt gecontroleerd. Met behulp van een serveerster en nog een paar betrokkenen bindt Reacher de strijd aan met deze gangsters. Reacher in topvorm.
Psycholoog Cyrus Haven wordt ingeschakeld om te beoordelen of een jonge vrouw uit een gesloten inrichting mag. Niemand weet hoe oud ze is of wat haar echte naam is… wat men wel weet is dat ze zes jaar eerder ontdekt werd in een huis waar zich vredelijke dingen afspeelden. Cyrus raakt in de ban van de jonge vrouw, die het talent heeft leugenaars te ontmaskeren… en die komen er volop in haar omgeving voor. Een prima geschreven verhaal rondom boeiende persoonlijkheden.
‘Alter ego’ is het vijfde deel rond officier van justitie Jana Berzelius en wederom speelt het verleden van haar een belangrijk element in dit verhaal. Uit een rivier worden lichamen van vrouwen gehaald, waarbij de benen na hun dood aan elkaar zijn genaaid. Ze lijken hierdoor een beetje op zeemeerminnen. Samen met twee rechercheurs legt Jana een verband met een persoon die opgesloten zit. Daar bevindt zich echter ook Danilo en daar heeft ze nog een appeltje mee te schillen. Wel oké, het verhaal… maar de formule is wel een beetje bekend terrein aan het worden. Misschien moet de schrijfster overstappen op een nieuw personage…
Het eerste tussendoortje is ‘Schaduw van de nacht’ van Tess Gerritsen, haar eerste occulte thriller en nogal anders dan haar andere boeken. Ava huurt een oud en groot huis gelegen op een heuvel bij een afgelegen kustplaatsje in Maine. De vorige huurster is op stap en sprong uit het huis ‘gevlucht’ en haar lichaam wordt later gevonden. Ondanks de vreemde geluiden en de donkere geschiedenis van het huis, voelt Ava zich er prima, maar voor hoe lang? Een best wel leuk verhaal waar je doorheen raast, maar waarbij je niet trillend van spanning de bladzijden omslaat.
Het tweede tussendoortje is ‘Vrouwen zonder genade’ van Camilla Lackberg. Ik dacht eerst dat dit boek het vervolg was op het verrassende ‘Gouden kooi’, maar deze staat voor komend jaar gepland. Het is dus echt een verhaal tussendoor… een overigens erg kort verhaal, dat je in een paar uurtjes lezen uit hebt. Het draait om drie vrouwen die elk door hun man behandeld worden als minderwaardig wezen en via een speciale constructie helpen ze elkaar om van hun echtgenoot af te komen. Wel grappig, niet echt spannend.
Arnaldur Indridason negentiende boek heeft een nieuw personage, Konrad, en ik verwacht meer verhalen rondom deze gepensioneerde politieman. Een oude zaak wordt opeens weer actueel als op een gletsjer een lichaam ‘tevoorschijn komt’. De verdwijning van deze persoon is altijd ‘onopgelost ‘ gebleven en Konrad was er vroeger nauw bij betrokken. En nu weer. Hij gaat op onderzoek uit en ontdekt dat een andere moord er mee te maken heeft. Op zich een prima gegeven, maar het tempo in het verhaal is laag en er gebeurt weinig verrassends… een kwaal die bij de meeste boeken van Indridason aanwezig is.
LEES OOK HET BOEKEN-JAAROVERZICHT, BINNENKORT OP DEZE WEBESITE!