Er hebben al geluiden geklonken, onder meer door politici, dat ‘na Corona’ het moment is om bepaalde zaken te veranderen, te verbeteren, te vernieuwen. Door Corona werden we op bepaalde feiten gedrukt die we totaal niet hadden voorzien en we kwamen opeens in een nogal andere leefwijze terecht.
Die noodzakelijke verandering geldt zeker ook voor het onderwijs. Scholen moesten overschakelen naar onderwijs op afstand en hoeverre dat op Aruba is gelukt, is me niet duidelijk. Hier en daar zijn wel pakketjes verspreid en ook digitaal gebeurt het een en ander. Geen idee wat de waarde ervan is. Ik denk dat dit erg betrekkelijk is.
Waar ik blij om ben is dat duidelijk is geworden hoe relatief het onderwijs is dat men gewend was (!) te geven. Al die lesjes van de methoden die stonden gepland worden niet gegeven. Alle uitleg kon niet doorgaan en ik geef u op een briefje: Dat is helemaal niet erg. De ontwikkeling van kinderen is echt niet afhankelijk van al die lesjes. Het ergste is – zoals een leerkracht het in Nederland verwoordde – het gemis van sociaal contact met medeleerlingen en leerkracht… aan sfeer.
Daarnaast heeft het een zeer goed effect wat betreft de status van leraren. Ouders begrijpen nu misschien iets beter dat die leraren toch wel werk doen dat niet zo eenvoudig is en wie weet dringt de waarde die leraren kunnen hebben ook door tot de beleidsbepalers.
Dit is het moment om het onderwijs in een nieuw jasje te gieten en te kijken welke vernieuwingen een verbetering inhouden. Ik zal proberen een aantal wezenlijke veranderingen aan te geven.
Allereerst is er het digitale onderwijs. Dat staat op Aruba nog in de kinderschoenen omdat men de computer/tablet alleen gebruikt als ‘schoolboek’. De vele mogelijkheden die er zijn om ze anders in te zetten worden niet benut en dat terwijl elk kind ermee opgegroeid is en er in de toekomst veel gebruik van zal maken. Ik heb al eerder een idee naar voren gebracht om een werkgroep samen te stellen, die voor alle scholen op Aruba materialen voor de scholen ontwikkelt, thema’s uitwerkt en allerlei mogelijkheden in beeld brengt die met de software gedaan kunnen worden. Dat was in de huidige situatie toch wel handig geweest.
Ten tweede zijn er de leraren. Die moeten begrijpen dat ontwikkeling van kinderen veel meer inhoud dan het afdraaien van taal- en rekenlesjes aangevuld met stukken tekst uit het hoofd leren en proefwerken maken. Het gaat om totale ontwikkeling, niet alleen cognitief maar (vooral ook) creatief en sociaal. Daarnaast zijn er specifieke vaardigheden (spreken, presentaties,werkstukken, praktische opdrachten) die veel meer en beter aan de orde moeten komen. De kinderen moeten dat aangeleerd krijgen en dat gebeurt nergens. Creatief schrijven vindt op geen enkele school plaats, uitleg geven hoe je een werkstuk moet maken en hoe je een presentatie moet geven ook niet. Leraren moeten omschakelen van lesgever (die vaak weinig voorstellen) naar begeleider van kinderen (voorbeelden geven, positief stimuleren, eisen stellen) en zorgdrager (een toepasselijk woord) van een prettige werksfeer.
Ten derde is er Directie Onderwijs. Daar wordt al jaren en jaren vernieuwing aangekondigd, er worden workshops georganiseerd, men nodigt ‘specialisten’ uit of stuurt afgevaardigden naar ‘whatever’ voor competentievergroting (of zoiets)… maar in de praktijk is daar totaal niets van terug te zien. Allemaal geldverspilling… in deze tijd toch een interessant thema. Men redeneert vanuit een theoretisch kader en maakt geen gebruik van praktische ervaring van leraren (die wel bekend zijn met vernieuwingen en/of zich daarvoor willen inzetten) en dat is een grote fout.
Terwijl ik dit typ luister ik naar Minister Blok vanuit Nederland (via Facebook)… ‘Het leven zoals het was, zal niet meer terugkeren’. Laat het tot u doordringen. Het leven wordt anders en moet anders. Wat betreft het onderwijs heb ik een kleine voorzet gegeven.